Lieve medegenoten, het was de tijd van het jaar.

Of M&M gaan naar NL. Of ze blijven hier. Dit jaar besloten ze een kleine week naar NL te gaan. Weet je ik voelde het aankomen. Moeilijk uit te leggen hoe het voelt. Misschien heb ik onwillekeurig woorden opgepikt als ‘welke data zal ik boeken’ of ‘nemen we de A20/A71/A34 en dan via Bouillon’?

Wat het is, is het. Ik probeerde zo huiselijk mogelijk te worden. Niet eenvoudig met mijn vrijheid blijheid motto. Maandag 23 december. Ik kwam in de vroege ochtend binnen via het slaapkamerraam. Hield me rustig, hield me slapende. Maar het mocht niet baten.

Om negen uur werd ik door Marcel liefdevol opgepakt en buiten de deur gezet. Ik weet ze vinden het vreselijk om me aan mijn own devices over te laten. Maar alles liever dan aan een rood riempje meegenomen te worden op een lange, lange autotocht.

Ik had opgevangen dat huisvrienden Marie en Rudi een oogje in het zeil zouden houden. En ze hielden woord. Brokjes en blikjes tonijn werden voor me klaargezet in de tuin.

Ik moest natuurlijk snel zijn anders werd het voor mijn neus weggekaapt. Ik ging elke dag kijken of de luiken al weer open waren…. Vandaag, 29 december, werden mijn gebedjes beantwoord. De luiken waren open en het buitenlicht scheen uitnodigend.

Lieve M&M, I am a happy cat.