Wat hebben deze namen gemeen?
Gisteren was ik weer met mijn bekende wandelclubje onderweg. Dit keer liepen we 8.4 km rondom Varilhes. Het is het soort provinciestadje waar je omheen rijdt en het ligt aan de A66, de snelweg die naar Andorra gaat.
Het ligt aan de rivier l’Ariège en dat is dat. Verbazing dus alom als je naar het oude centrum loopt; het heeft een mooie stenen boogbrug over de l’Ariège. En een overdekte wasplaats, een achttal bassins waar vroeger gewassen werd. En natuurlijk een overdekte markthal.
We parkeerden de auto’s bij het zwembad.
De wandeling voerde ons langs weilanden waar paarden en ezels heerlijk losliepen. Door holle wegen. En huizen waar de blauweregen uitbundig bloeide. Het was geen wandeling met grote hoogteverschillen. En helaas zagen we de inmiddels bekende bergen niet omdat deze in mist gehuld waren.
Nu kom ik aan bij de titel van dit stukje.
Het is een kruid dat je in het voorjaar in de weilanden en in de berm vindt. Als je de blaadjes tussen je vingers wrijft ruik je een lichte knoflookgeur. En ja, je kunt het eten !
Het is echt het ultieme bewijs dat het lente is !!
Maartje
Varilhes
