Maandelijks archief: maart 2017

Maak geen slapende vossen wakker…..

Vossenbalen

Vossenbalen

Vorige week, 21 maart, was het weer wandeldag. Dit keer ‘slechts’ zes km, maar wel met een groot hoogteverschil. Ik ontdekte dat ik ook beenspieren heb.

We passeerden de ruïne van een oud kerkje (Romaanse tijd), St. Martin.

Goh, zei iemand, de boer gebruikt de ruimte als opslagplaats van hooibalen. We liepen eraan voorbij totdat iemand anders zei. Wacht! Er liggen minstens drie vossen te slapen onder en tussen het hooi. Dus wij weer allemaal op onze schreden terug.
En waarachtig, ze lagen vredig te slapen. Want ’s nachts gaan ze op roofjacht. En moeten ze overdag hun krachten opdoen.

Diezelfde avond laat kwam Félix, ons katermonstertje, ook weer eens langs. We hadden hem al een tijdje niet gezien. Wel in het dorp maar niet bij ons in huis. Hij kwam, en at heel, heel veel. Zelfs de brokjes waar hij normaliter zijn neusje voor ophaalt, moesten we twee keer aanvullen.

We denken dat hij een avontuurtje heeft beleefd, misschien zat hij wel ergens opgesloten of hij was de weg kwijtgeraakt. Hij is tenslotte nog geen jaar oud.

Gisteren spraken we een mevrouw uit onze straat. Zij vertelde dat zij Félix een week geleden, dus misschien wel die beruchte dinsdag, helemaal aan het einde van het dorp had gezien. Vlakbij de grote weg. Wellicht is hij deze overgestoken en was hij verdwaald in het bos. Who knows.

Gistermiddag, was hij niet bij ons weg te slaan. Het was mooi weer, we waren allebei buiten en Monsieur lag in de schaduw in ons kleine tuintje, te slapen. En af en toe verhief hij zich om te vechtspelen met een andere kat. Vandaag echter weer geen spoor.

Wat een ‘kattenleven’.

Maartje

trein

Tjoeke, tjoeke, tjoeke; in een rijtuigie helemaal naar ….Parijs

Op 11 maart stonden twee verenigingsvergaderingen gepland. In de ochtend de Algemene Ledenvergadering van de FANF (Fédération des Associations Néerlandaises en France) waar Marcel uit hoofde van zijn functie als voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Parijs e.o. naar toeging. Deze vond plaats op de residentie. En dan in de avond de Algemene Ledenvergadering van de NLVP (Nederlandse Vereniging voor Parijs e.o), in het Hilton Gare St Lazare.
De vereniging waar ik de functie van vice-voorzitter bekleedde. Ik zeg met nadruk bekleedde omdat ik mij niet herkiesbaar heb gesteld.

Ik had hotel Parisiana geboekt in ons ‘oude’ quartier, in het tiende arrondissement. Nabij het Gare de l’Est en op acht metro stops van Gare d’Austerlitz verwijderd.

Zoals de titel hierboven al aangeeft. Gingen we dit keer niet met ons ‘kuutje’ (ons liefkoosnaampje voor de Q5) maar met de trein. Het zijn toch 800 km en met de auto zou het met een extra overnachting zijn. En dan waar parkeer je haar? In december zaten we in een buitenwijk met een garage om de hoek. Centrum Parijs is dan toch een ander verhaal.

Dus we zijn met de trein gegaan. Eerst met de auto naar Pamiers. Onze lieve vriendin Marie Amsler, uit het dorp, bood aan om ons naar Pamiers te brengen. Ze zou ons zondag ook weer ophalen.
In Pamiers namen we de regionale trein naar Toulouse. Vandaar de intercité naar Paris-d’Austerlitz. Het was een lange zit, zo’n zeven uren. Daarentegen geen stress op de tolwegen. Een beetje lezen, een beetje eten en een beetje wegdommelen van tijd tot tijd.

Ik heb vooral genoten van het voorbijvliegende landschap.
Erg gevarieerd: weiden, bossen, oude dorpjes, snelstromende rivieren. En dichterbij Parijs drukke wegen en dicht op elkaar gebouwde woonwijken. We stopten in Montbauban, Cahors, Brive la Gaillarde, Limoges, Chateauroux en Orléans.

Vrijdagavond hebben we met Anita en Jimmy uitgebreid genoten van een diner bij Le Louchébem. Het was weer erg goed, als vanouds. En we kregen een glas champagne aangeboden. Vraag me niet waarom, maar het was erg lekker. Een gegeven paard moet je niet in de bek kijken. Zaterdagavond, na de ALV, hebben we gegeten in een brasserie om de hoek van het Hilton met leden van het bestuur. Het was gezellig, maar na de vrijdagavond experience, was het eten relatief niet bijzonder en wel duur. En we kregen geen champagne…..Maar we hadden wel een avond met leuke mensen en kregen afscheidscadeaux.

Oh ja, ik heb op zaterdag ook nog geluncht met Varinia, mijn Argentijnse vriendin. Bistro ‘Trama’ in de rue du Cherche-Midi. Het was lekker, gezellig, veel gekletst, zoveel gekletst dat ik Marcel’s verschillende telefoontjes en berichtjes gedurende meer dan een uur niet hoorde. Waarvoor mijn excuses, darling.

Maartje

Een laatste groet van Koning Winter

Sneeuw in Maart

Sneeuw in Maart

Verschillende departementen bevonden zich in de oranje zone (veel regen, storm en sneeuw). Maar niet de Ariège. De meteo dame van TF1 voorspelde gisteravond (03/03) dat het zou sneeuwen tot op een hoogte van 900 m. Ik keek Marcel aan, “dus niet bij ons”. Wij zitten namelijk op slechts 350 m…. De afgelopen dagen was de wind wel gaan aanwakkeren. We hadden uit voorzorg het luik in de keuken en de deurluiken aan de tuinkant gesloten. Het gierde inderdaad door de schoorsteen, maar dat was ook alles.

Tenminste dat dachten we.

Tegen drieën stond Marcel op, hij dacht dat er een kater beest voor de deur zat. Hij keek naar buiten en zei ‘volgens mij heeft het gesneeuwd’. Ik wilde hem niet geloven…. Ging naar de badkamer en zag met mijn eigen ogen dat de auto’s op het pleintje onder een behoorlijke laag sneeuw verborgen zaten. En het sneeuwde nog steeds.

Ik moest meteen aan mijn aardbeienplantjes denken die onbeschermd in het tuintje op de grond, weliswaar in het hun bakjes, lagen.

Inmiddels is de sneeuw zo goed als verdwenen en de storm is teruggekeerd.

Maart roert ook hier in het zuiden zijn staart.

Maartje