Het is meer dan een jaar geleden dat we iets op deze blog schreven, en dat was na een pauze van 12 maanden. Gebeurt er dan niets?

Ja, maar. Toen we de blog begonnen, onze eerste jaren in het buitenland, was alles nieuw en verbazend en hadden we veel te melden.

Nu zitten we in een soort routine, leven met de seizoenen mee in ons dorpje en er gebeurt minder, in ieder geval minder meldenswaardig.

In Parijs en andere grotere steden zijn er nu rellen, nadat een zeventienjarige jongen werd doodgeschoten door een politieman nadat hij weigerde te stoppen. Hij reed  zelfs door na een controle omdat hij op een busbaan zat. Het was een zwarte jongen en een blanke politieman, het was in een gevoelige voorstad en er was een video van het schot en toen brak de hel los.

Sommigen vinden dat de politie sterker moet optreden, dat de jongen maar had moeten luisteren en wat deed hij zinder rijbewijs in een dure auto, anderen, vooral de “Insoumis”, hopen dat de relletjes een echte opstand worden die “het systeem” omver kan werpen.

Daar wordt hier zelfs nauwelijks over gesproken. Hier gaat het nu over een aantal inbraken in de regio en over onze oudste dorpsbewoner die van z’n racefiets is gevallen en toen door de brandweer naar het ziekenhuis is gebracht. Niets ernstigs, is alleen bont en blauw in het gezicht.

Of dat een ander dorpsbewoner wederom naar een verzorgingsplek is gebracht nadat hij opnieuw geprobeerd had op zichzelf te wonen in de woning waar hij voorheen met zijn vader leefde. En dat de camper van die Engelsman die en jaar geleden overleed inzet drop zonder testament of erfgenamen, nog steeds in de weg staat bij de ingang van het dorp.

Of dat er weer toeristen naar het dorp komen en de schaarse parkeerplekken in beslag nemen, en dat het kasteel binnenkort weer opengaat en  we het dorpsfeest aan het voorbereiden zijn.

Dat er weer boules wordt gespeeld en het café associatif weer open zal gaan.

Dus eigenlijk niet veel te melden, het is hier stil.