Maandelijks archief: februari 2017

Maandag

Het Nederlands gezegde luidt ‘maandag is wasdag’.

Sinds wij in Lagarde wonen is de maandag voor ons marktdag in Mirepoix geworden. Het is een levendige markt die het centrale overkapte plein en verschillende zijstraten beslaat.

Het is een markt zoals die hoort te zijn. Het aanbod is veelzijdig te noemen. Zoals vlees(waren), groenten, fruit, vis, oesters, kazen, slakken, wijn. Natuurlijk ook schoenen, jassen, jurken, broeken.

In maart 2016 maakten we voor het eerst kennis met deze markt.
We waren de markten van Parijs en StG gewend. Je doet je boodschappen, je weet precies wie waar zijn kraampje heeft. En dat is het dan. Geen geslenter.

Hier daarentegen is het HET moment van de week om kennissen en vrienden te ontmoeten. Dus midden in het gangpad stilstaan, kusjes uitwisselen en natuurlijk de laatste nieuwtjes. Een teken dat wij ons steeds meer lokaal gaan voelen werd vandaag weer bewezen.

We kwamen Tony en Sheila tegen, goede vrienden uit Lagarde. Philippe en Béatrice, ook uit Lagarde, die boerenkool kochten bij onze vaste groentekraam. George, die samen met mij bij de wandelclub van Mirepoix zit. Dus het was in het voorbijgaan ‘salut et à demain’.
Verderop ontmoetten we Lina en Jean-Paul, die met mij bij de Tai Chi-club zitten. En bij al deze ontmoetingen, blokkeerden wij het gangpad. Niemand die er iets van zei.

De klap op de vuurpijl: het was vandaag een bloedmooie, vroege, lentedag, 19 graden.

En ja ik heb een wasje gedraaid.

Maartje

Een hartfilmpje voor een wandeltocht

Een paar maanden geleden vroeg Sue Korteweg of ik zin had om een keertje mee te gaan met de wandelclub van Mirepoix.
De officiële naam is ‘Les Randos de l’Aubo’.
De eerste twee keren zijn gratis.
Als je serieus wilt meedoen word je vriendelijk verzocht om lid te worden tegen een vast bedrag van EUR 35 per jaar. Tevens moet je een medische verklaring kunnen overleggen.
Vorige week, 14 februari, liep ik voor de tweede keer mee en besloot toen om de knoop door te hakken en officieel lid te worden.
Op vrijdag 17-02-2017 – een interessante datum, als je goed naar de cijfercombinatie kijkt, vond de keuring plaats. Inclusief een cardiogram, verplicht sinds 1 januari 2017.

En ja ik ben goedgekeurd. Verbaast me dat? Natuurlijk niet nu we in deze gezonde omgeving wonen…. Waar zelfs de premie van de aanvullende ziektekostenverzekering minder kost dan in StG en Parijs.

Het zijn mooie tochten van zo’n 8-10 km, door bossen, velden, over zandpaden en landweggetjes. En met schitterende panorama’s naar de besneeuwde bergtoppen. Er wordt regelmatig een korte pauze gehouden en aan het einde is er een koffie/thee of een sapje met een koekje.

Maartje

 

Carnaval in Limoux

Dit jaar zijn we naar het carnaval gegaan, een week voordat het in Nederland los barst. Dat kon omdat in Limoux de langste carnavalsperiode is van de hele wereld.
Ze smokkelen een beetje want in feite zijn het een reeks evenementen in weekenden.
Op zondag de 19de was de optocht van de dames; in bijna Venetiaans lijkende kostuums en maskers stonden ze in de zon of een met confetti besneeuwd plein, en gingen daarna onder begeleiding van een blaasband van het ene café naar het ander aan de place de la République terwijl andere mensen, al dan niet verkleed, in het zog mee gingen.
Het was “bon enfant”, niet erg drukbezocht, en buiten het toeristenseizoen. Wel bleken er een stel beroepsfotografen te zijn met een dame van de VVV.
Limoux was eens een welvarend wijndorp, met een mousserende wijn en “stille” wijnen, en distilleerderijen maar nu is het vooral een slapend provinciestadje, met een leuke markt, een groot winkelcentrum en een historisch centrum aan de rivier Aude.
De tocht tussen Mirepoix naar Limoux gaat door wijn landschap, over heuvels met mooi uitzicht en langs landerijen met schapen, geiten en koeien. Prachtig nu met het opkomende groen en heel veel witte bloempjes aan de grond tegen de nog dorre wijnranken aan.

Een kat, twee katten, en drie???

De jonge ‘je-weet-wel kater’ Felix de Lagarde voelt zich al goed thuis bij ons. Hij miauwt om binnen te komen, eet en slaapt hier en tegen zessen in de ochtend miauwt hij weer om naar buiten te gaan. Soms slaat hij een nacht over en dat is goed want wij zijn er ook wel eens niet.
Maar de laatste tijd horen we soms gemiauw en dan staat er een zwart-wit kat beest buiten die veel op Felix lijkt maar het niet is – een dikkere en ronde kop. De twee stoeien af en toe en ravotten. Het is net of de tweede kat (poes?) langs komt om te kijken of Felix thuis is.
Laatst zat die kat op het raamkozijn van het huis waar Felix is weg gelopen.
Maar vanmorgen, nadat Felix om zes uur was vertrokken, hoorde ik luid gemiauw in de tuin. Ik keek en er zat een zwartwit beest in de tuin van de buren tegen het raster aan. Deze was groter, had een soort van dikke witte nek en kon kennelijk niet onze tuin in want te dik.
Familiereünie? Geen idee.
Maartje gaat zo bij Catherine langs, daar wil Felix ook wel binnen wippen overdag, misschien is hij daar. Inmiddels zit de andere kat in de passage onder onze auto te klagen en die grote, die heb ik niet meer gezien maar ik geloof dat het de kat is die ik wel tegen kom bij het rennen, tegen het pad naar het kasteel toe.

Ravotten