Over minder dan drie weken komen de verhuizers en komt er een eind aan ons mondaine leven in StG en Parijs. Ik noem het mondaine want zo voelt het.

Okay, noem het gevoelsmatig maar je moet de waarheid onder ogen zien. Geen Parijs on your doorstep, geen bistro’s, geen Louvre, geen terrasjes pikken op zwoele Parijse avonden, geen gelegenheden om mijn Agnès b kleding te dragen.

Wat krijgen we ervoor terug?

Heel veel. Schone luchten, een heerlijk groot huis met tuin, schitterende natuur, geen lawaaierige buren, de intimiteit van een dorpsgemeenschap, op een uurtje rijden van de Méditerranée. Het levensonderhoud is ook goedkoper.

Wij zijn omringd door cultuur, niet in musea, de hele omgeving en departement zijn één baken van cultuur. 

We hebben de afgelopen maanden onze tijd verdeeld tussen StG en Lagarde. Met de nadruk op Lagarde. Veel tijd en geld gestoken in het leefbaar en gezellig maken van ons huis. Er zijn tijden geweest dat ik het niet helemaal zag zitten. En dan doel ik op de grote uitgaven om de keuken en badkamer te (laten) renoveren. Marcel argumenteerde steeds dat het geen weggegooid geld was. Dit huis is van ons en we kunnen er mee doen wat we willen, en we hoeven geen huur te betalen.

Dus op 29 september is het au revoir Saint-Germain-en-Laye en a happy new beginning in Lagarde.