Maandelijks archief: november 2013

poppenkast kijken

Feesten

Er zijn zo van die weekeinden dat je blij bent wanneer de werkweek weer begint, want dan kan je wat uitrusten….
Dit was er zo een. De dagen hadden als thema feesten. Op vrijdagavond gingen we na het eten naar Café l’Industrie om de Beaujolais Nouveau te drinken en naar muziek te luisteren. De wijn was er als sinds donderdag en we hadden al wat voorgeproefd..
Op zaterdagochtend gingen we met de auto naar Parijs om bij de Hema in Les Halles snoepgoed op te halen voor het Sinterklaasfeest. We reden onder La Défense door en over het Etoile verkeersplein en de Champs Élysées waar een kerstmarkt is. Nu ligt die Hema niet aan een verkeersweg dus we moesten proberen er zo dicht bij te komen in een voetgangersgebied en ik heb de auto in een stukje straat bij een omheining kunnen plaatsen, met een A4tje voor de ruit van de Q5 om te zeggen dat we bij de Hema waren.
Daar werden we ontvangen door de assistent bedrijfsleider en naar het magazijn meegenomen waar een stapel dozen en zakken op ons wachtten. Die zijn op een pallet met wieltjes naar de auto gebracht en ingeladen.
We konden alleen niet terugrijden zoals we gekomen waren. Het is één-richtingsverkeer en er was een scheiding tussen de rijbanen waar zelfs een 4×4 niet overheen kon. Dus doken we in het wegendoolhof onder de Hallen.
Je moet namelijk weten dat het winkelgebied van Les Halles nogal diep is. Daaronder liggen dan ook nog eens metrolijnen en een treinstation en de vele rioolbuizen en ander toe- en afvoer pijpen. En er zijn garages en wegen; doorgaande wegen zoals die van het Louvre naar Rambuteau, maar vooral aanvoerwegen voor de laadplaatsen van de vele winkels in het centrum daar die over vijf ondergrondse verdiepingen verspreid zijn.
Het huidige ‘Forum des Halles’ rees op uit het grote gat dat achtergelaten werd naar de afbraak van de markthallen van Baltard die in 1851 geopend waren door Napoleon III en die door Emile Zola “de buik van Parijs” genoemd werd.
Hier waren de vleesmarkten, de vis kramen de groente hallen – alles wat de stad nodig had om te verteren. Beneden de verkoophallen was al een doolhof van ruimtes waar dingen werden opgeslagen of verwerkt. In het boek De Buik van Parijs beschrijft Zola die wereld van armoede, inventiviteit, strijd en welvaart.
In 1969 sluiten de Hallen en de activiteiten gaan naar Rungis, buiten de stad. Tien jaar later opent het Forum des Halles.
Nu is ook dat verouderd. Boven de grond wordt een gigantische overkapping, La Canopée, gebouwd van beton en veel metaal en glas. Aan de onderkant wordt ook het verouderde beton veranderd en vervangen en, uiteindelijk, de tussenliggende winkellagen ook.
Wij reden dus door hoge gangen met veel afzettingen en bouw werkzaamheden. Er waren wel wat aanwijzingen maar zonder de GPS waren we er wellicht nog aan het rondrijden. Uiteindelijk kwamen we boven de grond waar we erin gegaan waren, maar dan wel op de goede rijrichting.
Inmiddels waren andere vrijwilligers van het Sinterklaasfeest cadeautjes aan het inpakken in de voorstad Fontenay-sous-Bois die op zondag naar de feestzaal moesten komen. We hadden nog plaats in de auto dus we zij er naar toe gegaan en hebben alvast een grote lading cadeaus meegenomen. Allemaal naar onze garage in Saint-Germain-en-Laye.

Die avond waren we genodigd om bij onze vrienden Jimmy en Anita aan het Thanksgiving diner mee te doen. Ze hadden verschillende tijden opgegeven aan hun gasten dus toen we om zeven uur, precies, aan klopten waren er al Fransen die op zes uur waren genodigd. Meestal zijn we de eersten.
Sophie was er uit Normandië, met zoon Luca en dochter Amber. Ze had haar zoon al voor dat ze Frederic leerde kennen en zijn twee dochters.  Amber is van hun beiden maar nu zijn ze, sinds kort, weer uit elkaar. Sabine was er met dochter Canelle, 12, die haar vriendje bij zich had. Vivien was er met vrouw JuJu terwijl broer Yves zonder zijn vrouw Sandrine was, vanwege echtelijke strubbelingen, en met Sophie zat te flirten.
Er was champagne en veel wijn, zingen en muziek, kalkoen met kastanje en zoete aardappel, kazen, twee taarten….We liepen na elven weer naar boven.

De zondagochtend vroeg op en in de auto, nog lichtelijk licht in het hoofd, naar de Salons Hoche om de cadeaus en snoepgoed en broden af te leveren en de zaal te gaan opbouwen. Er kwamen steeds meer vrijwilligers en spullen bij en tegen half een hadden we alles klaar, we hadden broodjes gegeten en Sinterklaas en de Pieten werden in een bovenzaaltje geschminkt.

Na half twee kwamen de ouders met kinderen, eerst druppelsgewijs en daarna in een flinke stroom. Meer dan 100 kinderen met ouders en andere familieleden, slechts twee families kwamen niet – één was ziek en één andere vanwege een sollicitatiegesprek (op zondag…)
Om kwart over twee, iets achter op schema, hield ik als voorzitter een inleidend praatje voor de kinderen (met Sint en tellen en bedplassen..) en gaf het over aan de poppenkast.

Daarna kwam de Sint, toen waren er spelletjes, daarna cadeautjes en toen was het over na vieren…Afschminken, opruimen en afvoeren.

Phew, wat een dag. Die avond maar bij Ghandi gegeten.

Mandarijn

IJverig

Dit weekeinde zat Maartje gewoon op kantoor, net zoals de week daarvoor en de komende dagen, omdat de OESO de World Economic outlook op dinsdag gaat presenteren en dat hele document in twee talen pico-bello moet zijn, qua tekst en tabellen, en door allerlei personen en instanties goedgekeurd en becommentarieerd moet worden. Daarnaast is de vader van haar collega overleden dus die viel ook wat dagen uit.
Daarom zijn we dit weekeinde niet naar het Haringfeest van Dieppe en Fécamp geweest, als we in de drukte al plek hadden kunnen vinden voor de auto en wellicht een slaapplaats.
Ik ben wel op zaterdag naar een boot in de Seine gegaan, Peniche le Marcounet, waar VinSurVin een salon hield. De naam van de blog komt, denk ik, van de uitdrukking “vingt sur vingt” (20 uit 20) wat heel goed is (in de Franse scholen geeft men cijfers tot 20). Heb je het goed gehoord? Ja, twintig op twintig. De schrijver Fabrice Le Glatin was een leraar Engels met een liefde voor wijn en is nu een wijn schrijver. Ik heb hem op de boot gesproken, geloof ik, maar we hebben geen adressen of namen uitgewisseld, alleen gesproken over de Pomerol van Château Gombaude Guillot. Hij proefde truffel in die wijn, wellicht de 2006, ik niet maar wellicht eet ik niet vaak genoeg truffel.
Ik kwam er Daniel-Etienne Defaix tegen die me een aantal glazen van zijn heerlijke Chablis liet proeven (geen spuugbeker bij hem…). De oogst dit jaar is slechts 30 procent van het voorgaande jaar vanwege het weer enzo. Hij houdt de prijzen onveranderd, ondanks hogere kosten, en houdt angstvallig zijn trouwe klanten vast. Binnenkort gaat hij weer op tournee in Azië, hij is daar al 12 maal geweest maar de laatste vijf jaar niet.
Het gaat slecht op het platteland van Frankrijk, zei hij, met sluitingen van fabrieken en kleine winkels zoals de bakker, de enige taxi, enzovoort.
De laatste keer dat we in Chablis waren hebben we hem niet ontmoet maar wel wijn gekocht en toen zag Maartje een hele mooie poster. Die zat met plakband vast in het restaurant en hoewel ze het ons aanboden hebben we het laten hangen. Op de boot had Daniel-Etienne er een paar bij zich en ik ben er met een naar huis gegaan die ik voor Maartje in een lijst heb gedaan. Waar we het gaan ophangen is een later probleem.
Op zaterdagavond, toen Maartje eindelijk thuis kwam, hebben we in l’Industrie gegeten. Op zondag, wederom alleen, heb ik verder gewerkt aan foto’s maken met een zelfgemaakte licht reflector met aluminiumfolie, en wat werk voor de Nederlandse Vereniging voor Parijs en omgeving waar ik de interim-voorzitter ben. Volgend weekeinde halen we de Sint binnen en ik heb de website and Facebook pagina’s bijgewerkt en een verslag gemaakt voor de vergadering van maandag betreffende prijsopgaven van andere drukkers voor ons blad Onder Ons, en het invoeren van ons nieuwe logo.
Wellicht straks nog wat rennen.

Lezen in het herfstzonlicht.

Heen en weer naar de Ariège

In Frankrijk is 11 november een vrije dag. Niet om Prins Carnaval te benoemen maar vanwege de wapenstilstand van de Eerste Wereldoorlog. Ik lees momenteel een interssant boek over die tijd, en het gesjoemel met de levende en dode helden soldaten. Het boek heet “Au revoir là-haut” (tot ziens daarboven) van Pierre Lemaitre en het heeft de Goncourt prijs van dit jaar gewonnen.
Voor ons was het aanleiding om naar het zuidwesten te gaan bij tante Emma en om ook een stop te maken om te zien hoe het gaat bij Hans en Siranouche.
Er zitten wel wat kilometers tussen Saint-Germain-en-Laye en Lagarde, meer dan 750, en dus zaten we tamelijk lang in de auto.
We vertrokken vroeg, maakten af en toe een stop, we hadden gekookte eieren aan boord en de middagmaaltijd was brood met kaas bij de Aire van Briance-Ligoure, ten zuiden van Limoges. Bij Toulouse belden we naar Emma, die ons al met het middageten had verwacht omdat ze er vanuit ging dat we de vorige avond al waren vetrokken. Communicatiefoutje, lesje geleerd.
In Mirepoix hebben we nog inkopen gedaan bij de supermarkt, omdat het een lang weekeinde werd en de winkels daar dicht zijn, en zijn in de avond met Emma naar een klein restaurant in Mirepoix gegaan, Chantefable.
Naast de zaak was een pastabar geopend in de ruimte waar een viswinkel was en het bleek de zoon van de restauranteigenaar te zijn. In het restaurant kon je nu ook pasta gerechten bestellen. Dat was aardig maar de muziek uit de pastabar was een beetje te duidelijk te horen. Emma ging voor eendenborst terwijl Maartje en ik de cassoulet kozen. Dat komt uit die streek en staat altijd op het menu maar in de zomer, wanneer we hier vaker zijn, kiezen we niet zo’n zwaar gerecht met bonen. Deze was heel aardig en niet te uitbundig met een stukje gekonfijte eendenpoot en worst. Er was een rijke en kruidige saus op tomatenbasis.
Bij Emma thuis gepraat en gelezen en haar stapsgewijs laten wennen aan mijn oude Ipad. Met 85 gaat Emma nu ook het Internet tijdvak in.
Op zondag was er een markt in Mirepoix met antiek en bomen (ooit zal die combinatie logisch geweest zijn, het is wellicht tijd om bomen te planten), we namen de lunch in de gezellige brasserie Castignoles, vernoemd naar een familie die minstens sinds 1808 in Mirepoix woont. Emma nam kip, Maartje en Toulouse worst en ik een salade met bloedworst en paté (onderdeel van mijn ‘light’ dieet, ik ben in dit weekeinde twee kilo’s lichter geworden)
Daarna in Lagarde weer wat uitrusten, praten en lezen. Voor de avond had ik een Boeuf Mirepoix gerecht verzonnen en klaar gemaakt.
Maandag na het ontbijt weer op weg naar Ussel. Bij Hans en Siranouche stond het gras hoog en lag het zwembad vol met bladeren. Hans heeft wat apparaten voor houtbewerking erbij en we hebben geprobeerd met Siranouche een probleem met de wifi op te lossen. Orange heeft ongevraagd de wifi voorwaarden veranderd waardoor gasten niet meer met een pascode op het netwerk kunnen komen maar een Orange gebruikersnaam nodig hebben. Dat is niet handig voor een gîte waar buitenlanders op bezoek komen en er moet nu wellicht een ‘router’ worden aangeschaft om een privé wifi-netwerk te creëren en aan de gasten te presenteren. Hans had een lunch gemaakt van reepjes varkensvlees met een saus met drie soorten mosterd en paprika. De honden hielden zich relatief kalm, ze worden wellicht wat wijzer.
Tegen vieren gingen we weer op weg. Het was droog en waaide minder dan op zondag. Het rijden ging redelijk goed. We hebben bijgetankt bij een grote supermarkt ten zuiden van Uzerches – een stadje waar we wel eens een overnachting stop maken – omdat het daar relatief goedkoop is.
Toen viel al vroeg de donkerte in. De nieuwe auto heeft beter licht dan de Golf en het regende niet maar ik rijdt liever overdag of met straatlampen. We waren laat gaan rijden om geen files bij Parijs te hebben omdat het druk was die dag. We zijn wat vaker dan normaal gestopt, hebben bij de aire La Ferté Saint Aubin een stuk brood met ham gegeten (en wat chips en chocolade gekocht) en kwamen tegen tienen thuis aan. Inderdaad zonder file, maar wel redelijk vermoeid. We hebben maar een flesje Cahors wijn geopend die we gekocht hadden bij Mémé.

Wijck

Flitsbezoek

In Frankrijk was het op 1 november Toussaint en dat is een vrije dag. Wij hebben dat aangepakt om naar Nederland heen en weer te sjezen. We vetrokken op donderdagavond naar Mons/Bergen. Het was al snel donker maar in de nieuwe (nu negen maanden oud en 15,000 km op de teller) auto is er goed zicht en veel licht. Zelfs teveel licht voor sommigen die signalen gaven dat ik groot licht aan had, tot ik het echte grote licht aandeed…Als het goed is dan dimt het licht als er iemand voor me rijdt.
In Mons ons gebruikelijke glas Belgisch bier, dezelfde kamer in hotel Infotel en in de ochtend vroeg weer weg. Het regende onderweg maar in Maastricht was het droog. We zijn naar de markt gegaan en hebben daar vis gekocht (makreel en paling) en gegeten (haring) alvorens in een toko wat Indonesische spullen te kopen. Daarna de spullen in de auto gezet en leuk gewandeld in Wijck. Dat was nog maar een aantal jaren geleden een gure buurt maar nu is het helemaal in met leuke winkels en aardige oude gebouwen uit de 18de en 19de eeuw met gevel schilderingen.
We ontmoetten Martine, Maartje’s moeder, voor de lunch in de Poshoorn (er ontbreekt geen t) en voor wat verder winkelen. In Meerssen even langs bij Cor in het tehuis en daarna naar Richard en Anique om met de rest van de familie zelf-gebakken pizza’s te eten en veel te praten. We hebben daar ook geslapen.
De volgende dag naar Son. Met mijn ouders zijn we naar de markt in Woensel gegaan en hebben we wat in het dorp rondgelopen. Mijn moeder had lekker gekookt en in de avond was er een optreden van de Feliciano’s – een amateur country en western band uit de omgeving – in de boerderij. Leuk.
Op zondag kropen we na een ochtendwandeling in het Dommeldal weer in de auto voor de terugtocht. Het was weer nat en snel donker. De A1 zat bomvol vanwege het einde van een schoolvakantie en we hebben een omweg gemaakt via Amiens en de A16 om niet volledig in de file’s vast te komen zitten. Tegen achten waren we thuis en hebben we bij Ghandi gegeten.

Wat kun je veel doen in weinig dagen…