Auteursarchief: Maartje Michelson-Duijzings

Gaia et Villedieu

Het mysterie van het Merovingische altaar.

Op het moment zijn onze gedachten bij het schuren, schuren en nog meer schuren. Gevolgd door het aanbrengen van grondverflaag, na grondverflaag. Gevolgd door, jawel, de definitieve verflaag. In drie- of viervoud.

Daarnaast bestaat Marcel’s dagtaak uit het werken voor zijn grootste klant Blue Heron in New York. ’s-Avonds koken, heel lekker koken, maar dat is welbekend.

We wonen in een hele mooie en interessante streek. Een streek die we globaal kennen. Maar wat we nog niet bezocht hebben, zijn historisch, gezien, opgravingen, romaanse kerken, of siertuinen.
Foix, met zijn imposante kasteel en Mirepoix, kennen we nu op ons duimpje.

We hebben daarom besloten om in de weekenden, de omgeving te ontdekken. Geen werken aan het bureau of aan de luiken. Het onkruid wieden is natuurlijk iets anders. Maar dat kan in deze hitte toch alleen maar ’s-ochtends vroeg of ’s-avonds na zeven uur.

Dus de daad bij het woord gevoegd, trokken we er afgelopen zaterdag (10 juni) op uit om een ‘Merovingisch altaar’ te zoeken.

Marcel had op Googlemaps gelezen dat we er in de buurt van Gaja-et-Villedieu, een konden vinden. Spannend. We rijden naar Gaja-et-Villedieu. Dat was de eenvoudige stap. Aangekomen in het mooie dorpje vertelde de GPS ons dat we op de plaats van bestemming waren aangekomen.
Maar waar dan? We zagen veel wijngaarden, dit is het gebied van de bekende Limoux bruisende wijn. Maar een altaar? Hooo maar. Omdat we toch in de buurt van Limoux waren besloten we bij de E.Leclerc boodschappen te doen en te tanken.

Marcel had inmiddels een meer precieze routebeschrijving gevonden.

Dus terug naar Gaja-et-Villedieu. De GPS gaf ons meer gedetailleerde instructies. En weer stonden we tussen de wijngaarden.
Maar deze keer bij de oprijlaan naar boerenwoningen en een erf. Ik stapte uit en werd begroet door een luid blaffende hond. Ik liep de oprijlaan verder op maar zag alleen maar een paar boerenwoningen. Er hing een landelijke stilte. Het was tenslotte lunchtijd! Marcel had inmiddels de auto geparkeerd en kwam naar mij toe. ‘En’? vroeg hij. Nou ik weet het niet. Kom en ga zelf ook eens kijken. Samen liepen we wederom de oprijlaan op en ja, we werden begroet door, dit keer, twee honden. Intussen ging een van de deuren open en een oudere dame vroeg wat we zochten. Wij weer uitleggen dat er hier een altaar zou liggen. Nou daar weet ik niets van, was het antwoord. Een paar minuten later ging er een andere deur open, een jongere man, waarschijnlijk haar zoon, kwam naar buiten. We zoeken een altaar en volgens Googlemaps zou deze in de bosjes aan de zijkant van uw woning liggen.
De man kijkt ons aan of we ons wel helemaal lekker voelen. Daar weet ik niets van – maar ik wil jullie met alle plezier rondleiden naar de plek. Waar we ook keken, geen altaar. Veel wijngaarden, want ja deze meneer is een wijnboer.

We hebben de familie hartelijk bedankt en hun een goede voortzetting van de maaltijd gewenst.
We zijn teruggelopen naar de auto vergezeld van de twee honden.

Wij zijn teruggereden door het ruige landschap. Terug naar ons dorpje en hebben onder het genot van een koele witte nog lang nagepraat over de dag.

Maartje

De dagen korten en de spanning stijgt

Over minder dan drie weken komen de verhuizers en komt er een eind aan ons mondaine leven in StG en Parijs. Ik noem het mondaine want zo voelt het.

Okay, noem het gevoelsmatig maar je moet de waarheid onder ogen zien. Geen Parijs on your doorstep, geen bistro’s, geen Louvre, geen terrasjes pikken op zwoele Parijse avonden, geen gelegenheden om mijn Agnès b kleding te dragen.

stg

Wat krijgen we ervoor terug?

Heel veel. Schone luchten, een heerlijk groot huis met tuin, schitterende natuur, geen lawaaierige buren, de intimiteit van een dorpsgemeenschap, op een uurtje rijden van de Méditerranée. Het levensonderhoud is ook goedkoper.

Wij zijn omringd door cultuur, niet in musea, de hele omgeving en departement zijn één baken van cultuur. 

We hebben de afgelopen maanden onze tijd verdeeld tussen StG en Lagarde. Met de nadruk op Lagarde. Veel tijd en geld gestoken in het leefbaar en gezellig maken van ons huis. Er zijn tijden geweest dat ik het niet helemaal zag zitten. En dan doel ik op de grote uitgaven om de keuken en badkamer te (laten) renoveren. Marcel argumenteerde steeds dat het geen weggegooid geld was. Dit huis is van ons en we kunnen er mee doen wat we willen, en we hoeven geen huur te betalen.

Dus op 29 september is het au revoir Saint-Germain-en-Laye en a happy new beginning in Lagarde.

lagachat

Hete leerzame dagen

Vorige week donderdag, 4 augustus, kwam Eric Garcia met zijn team, de badkamer installeren. En daarmee bedoel ik de inloopdouche, de dubbele wastafel, het betegelen van de wanden en het opnieuw plaatsen van de wc. Voor de tegels hebben we de ‘ klassieke’  Parijze metrotegels gekozen. Helemaal effen wit, geen zwarte randen. 

Vrijdag was de wastafel gebruiksklaar. Vandaag, maandag 8 augustus, was het Garcia team om 08.30 paraat. Om 10.00 uur hoorden we water lekken in de keuken. Een lekkage bij de afvoer van eerder genoemd meubel. Au secours! Inmiddels is dat probleem opgelost. Er is een gat gemaakt in de keukenmuur, jawel, de muur die ik een maand geleden zo mooi geverfd had…..

Terug naar de installatie van de douche. De bak ligt stevig EN waterpas. Het metselwerk vordert gestaag.

Een oud huis, van meer dan 200 jaar oud, vraagt andere aandacht dan een spiksplinter nieuw huis. Ook daar kan een lekkage ontstaan, natuurlijk, maar minder snel….. In ieder geval, Eric Garcia en zijn equipe, zijn professionals en weten wat ze doen. Amen!

Wat hebben we verder zoal gedaan? Marcel’s werk voor Blue Heron gaat, tussen het installeren van stopcontacten, een vliegenscherm in de keuken, het aanleggen van elektra kabels voor de plafondverlichting in de badkamer en lekker koken in de grote keuken, door. Dank je wel!

De oogsttijd is aangebroken in de tuin. Pruimen, pruimen en nog meer pruimen plukken en rapen. De mirabellen zijn op eau de vie gezet, de quetschen zijn verwerkt in chutneys en ook ingemaakt. De buren hebben een paar kilo gekregen en ook Eric Garcia is verblijd. Maar er is nog geen eind in zicht. Ook de vijgen rijpen om maar te zwijgen over de stoofpeertjes en granny smith appels. 

En tegelijkertijd is het volop zomer. Een gemiddelde temperatuur van zo’n 30 graden. We houden het huis koel, sluiten de ramen. Eten de warme hoofdmaaltijd ’s-middags. ’s-Avonds boulen we met kennissen uit het dorp. En bewonderen we de heldere sterrenhemel. bathaug3

Bezoek aan veilinghuis Drouot op 4 juni 2016

Wat is een veilinghuis? De eerste gedachten zijn de luxe namen zoals Christie`s en Sotheby`s, de Engelse huizen.

Parijs heeft Drouot http://www.drouot.com.

De Nederlandse Vereniging had een bezoek met gids georganiseerd op 4 juni. We werden ontvangen om 14.30 aan 12, rue Drouot, met een uitgebreide toelichting op wie wat doet bij Drouot. Na deze theoretische inleiding werden we `losgelaten` in het Huis. We bezochten de kijkruimtes met o.a. Hermès. Het principe is redelijk eenvoudig. Je kijkt in de catalogus welk voorwerp je interessant vindt en vergelijkt het met de startprijs. De verkoopruimten zijn ook gratis toegankelijk. Je hoeft niet daadwerkelijk in de zaal te zitten. Je kunt van te voren een bod schriftelijk indienen, je kunt telefonisch bieden of zelfs via het internet. Houdt er wel rekening mee dat de prijs die jij hebt geboden, niet de daadwerkelijke prijs is. Er komt nog een toeslag bovenop. 

Ik heb met een verlekkerde blik naar een Hermès tas gekeken. Uiteindelijk de tas aan me voorbij laten gaan. We moeten tenslotte nog behoorlijk investeren in ons huis in de Ariège. 

DSCN6522

Noord-Zuid Lijn

De titel heeft niets te maken met Amsterdam, waar de vervloekte metrolijn nog steeds niet gereed is.

Het is de lijn van 78 naar 09, Yvelines naar Ariège. We hebben een huis geërfd in Lagarde en hebben grootse plannen om ons daar te gaan vestigen. We waren niet meer terug geweest na 20 november 2015. En hoewel we het huis, uiteraard, vele keren hebben bezocht leek het ons een goed plan om er een langere tijd door te brengen.

Op 22 maart, na de ALV van de NLVP, vertrokken we richting Hans en Siranouche in Ussel, voor een eerste stop.

Het zonnetje scheen en bij aankomst in Lagarde hebben we eerst alle luiken opengegooid. Het daglicht stroomde letterlijk naar binnen. Helaas lag er ook een laag stof. Marcel had de stofaanval voorzien en had wegwerp monddoekjes gekocht.

Het is een schitterend huis, tuin met fruitbomen op het zuiden. En dan het uitzicht op de Pyreneeën. Het daglicht gaf, helaas, ook barsten in de woonkamer en andere oneffenheden weer. Maar ja wat wil je, een oud huis, waar sigaren werden gerookt.

De grootste uitgavepost wordt de aanschaf van een `piano`. Nee, niet het muziekinstrument. De Steinway staat er al. Een piano is een groot fornuis met zes branders en twee ovens. Wij hebben ons oog laten vallen op het model Sully van Lacanche.

(Wordt vervolgd).

IMG_7288 (1)

De tuin met fruitbomen, en de blauwe luiken van het huis op de achtergrond.

 

De Parijse leesmarathon

Na de culturele avond in het Atelier Néerlandais en het koninklijk bezoek, hebben Marcel en ik meegedaan aan de leesmarathon.

De culturele afdeling van de ambassade neemt deel aan de “Salon du Livre de Paris”, die dit jaar plaatsvindt van 16-20 maart. De Nederlandse stand is in de vorm van een vuurtoren, een “Phare du Nord”.

Er wordt gedurende 10-15 minuten voorgelezen uit vertaalde werken van bijvoorbeeld Adriaan van Dis en Hella Haasse, aan groepjes van 4-6 personen. Marcel en ik waren ingeschaald van 18.00 tot 19.00 op 17 maart. Het was erg leuk om te doen. De reacties waren positief en er werd zelfs geapplaudisseerd.

DSCN6242_Fotor

 

 

Cultuur

Afgelopen week viel er een uitnodiging van het Nederlands Letterenfonds in mijn inbox. Een uitnodiging om de prijsuitreiking van de “Prix des Phares du Nord 2015” bij te wonen. Dit is een tweejaarlijkse prijs voor de beste Franse vertaling van een belangrijk Nederlandstalig werk.

Dit jaar viel deze eer aan Isabelle Rosselin voor “Villa avec piscine”, haar vertaling van “Zomerhuis met zwembad” van Herman Koch.

Het was een bijzondere avond in het Atelier Néerlandais. En natuurlijk was Herman Koch, himself, ook aanwezig. De prijs werd uitgereikt door Ed Kronenburg, de Nederlandse ambassadeur in Frankrijk. Na het officiële gedeelte konden we napraten, onder het genot van een glas, met de hoofdpersonen van de avond. Natuurlijk heb ik ook even gepraat met Herman Koch over zijn, hoe kan het ook anders, boeken en Amsterdam.

Het was een leuk gesprek en na afloop gingen we samen op de foto. MMenHK1

Driekoningentaart

Het is een Franse traditie om rondom 6 januari = Driekoningen, een galette des roi met vrienden aan te snijden.  In de taart is een klein voorwerp, bijvoorbeeld een bedeltje, verstopt en degene die dit vindt, door er op te bijten en ‘zijn kroon verliest’ (niet leuk), is de koning of koningin van die dag en mag de goudkleurige papieren koning’s kroon opzetten (wel leuk).

Onze vrienden Stanneke en Frédéric, die in StGé wonen, hadden ons en andere vrienden dit jaar uitgenodigd. De taart was heerlijk, van een plaatselijke bakker. Een andere traditie is het heffen van een glas cider. Wij hadden allen verschillende ciders meegebracht, allemaal even smakelijk. 

Het was een gezellig samenzijn in Huize Merle.

Een goed begin van 2016. Proost!

Koningentaart

Driekoningentaart