We gaan hier in Frankrijk weer een maand dicht. Thuisblijven, thuis werken, minder boodschappen doen en geen sport, feest, etentjes en dergelijke.

Natuurlijk is dat niet leuk, maar de hospitalen raken overbezet en binnenkort zijn alle negenduizend reanimatie bedden in Frankrijk in gebruik. Met niets doen zouden er honderd duizenden mensen meer sterven in Frankrijk in de komende maanden dan zonder de epidemie.

Ik hoor wel mensen zeggen dat die “anders ook wel zouden sterven” maar het gaat niet alleen om ouderen en zwakkeren, en dan nog wil je niet een grote groep van de bevolking zomaar dood te laten gaan.

Dus zal de auto niet volgende week nieuwe remschijven krijgen en is de technische controle wellicht niet te doen voor het einde van het jaar. Of wel, hangt ervan af of een garage “essentieel” is of niet.

Hier in ons dorp hebben we een groot huis met tuin en vele agrariërs waar we groenten en vlees kunnen kopen. In Parijs is dat moeilijker. De scholen blijven wel open, dat scheelt, maar de kinderen moet wel ernaartoe kunnen.

Geen groepswandelingen, de rodekruis training in November waarschijnlijk gecanceld en de algemene vergadering van de club ook. Als raadslid kan ik wellicht helpen met het bevoorraden van de ouderen in het dorp, heb ik toch nog wat om handen naast het werk.

De verf is er nog, er zijn kwasten dus we kunnen de trap afmaken en de zolder doen.

Martin zou de dakplaten van de overkapping in de tuin vervangen in November, dat zal nu wel naar volgend jaar worden verschoven.

Er komen nieuwe hulpmaatregelen voor de restaurants en andere kleinere ondernemers, wellicht komt er zelfs iets voor mij en Maartje. Maar eigenlijk hebben we het tot nu toe best druk en komt er geld binnen.

Kerst naar Nederland zit er niet in. Dan maar per video conferentie! Ik had nog appelflappendeeg van verleden jaar meegenomen.