De luiken aan de straatkant (lees – noordkant) van ons huis zijn beschilderd in een Baskische rode kleur. Waarom ik dit schrijf? Omdat ik erg tevreden ben met het resultaat. Waarom dit herhalen?

Als je terugbladert op de website dan stuit je op mijn vorige verslagen over het wel en wee van schilderen van luiken. En nee dit wordt geen dramaverslag.

Al doende leer je over merken, werkzaamheden, kostenplaatjes en hoe op die kosten te besparen of juist niet.

Toen wij vorig jaar aan de Hercules taak begonnen van de ongeveer VIJFTIEN luiken, vroegen we advies over de juiste manier van werken, welke producten te gebruiken etc. etc. Al doende leerden we ook van dorpelingen die welgemeend advies gaven. Zij die bleven hangen omdat het wel errug gezellig was om met de Nederlandse nieuwkomers te praten. Enfin. Begin september 2017 hingen alle luiken aan de achterkant. We waren begin juni begonnen!

Ik zal niet meer uitweiden over schuren, schuren, insectenbehandeling, onderlaag na onderlaag en ten slotte de DRIE verflagen. Dat is namelijk verleden tijd.

Terugkomend op de eerste alinea. Eerlijk gezegd werd ik van het vooruitzicht zoals beschreven in de vierde alinea niet echt vrolijk.

Marcel herinnerde zich dat Nico Comte, de schilder die verschillende muren binnenshuis had geschilderd, de lokaal geproduceerde verf van Maestria gebruikt. Relatief genomen is dit merk per pot duurder dan V33. Maar een verschil van dag en nacht w.b.t. het werken.

Eén keer schuren – GEEN insectenbehandeling – GEEN onderlagen. Simpel: twee verflagen. And that is it. Omgerekend waren de kosten per oppervlak een stuk lager en mijn humeur veeeeel vrolijker. En uiteindelijk hebben we minder verf gebruikt.

We spelen zelfs met de gedachten om volgend jaar de luiken aan de tuinkant te herschilderen met Maestria.  En niet pas over vijf jaar. Yes, you may call us crazy.

AMEN!

Maartje, 2-8-18

Het resultaat

De werkplaats