In onze Parijse tijden organiseerden we regelmatig dinnerparties voor vrienden. Het appartement aan de rue de Chabrol in het tiende was er perfect voor.

Tijden veranderen, we wonen nu in StGé en dinnerparties zijn lunchparties geworden. Waarom? Het heeft veel te maken met de bereikbaarheid. In Parijs is het eenvoudiger met de metro te komen en een taxi terug te te nemen. StGé ligt op zo`n 18 km van Parijs waar onze meeste vrienden wonen.

Dus zijn we overgestapt op Sunday lunches. Onze gasten komen tegen elf uur. We nemen ze mee op een toer door het dorp, bezoeken de grote openlucht markt. En als er tijd over is, na de lunch, een `uitbuikwandeling` in het kasteelpark. Tegen half een is het apérotijd. En gaan we tegen enen aan tafel.

Op 11 oktober was het de `eer` aan Nathalie, Yann en Véronique. Voorgerecht: oesters, hollandse haring en pelgarnalen; in Nederland noemen we deze `hollandse garnalen`. Hoofdgerecht: een mooi stuk rundvlees `merlan`, de nederlandse term is `diamanthaas`, met groenten van het seizoen, gevolgd door een kaasplateau met vers fruit.

Het is moeilijk van te voren te weten of het klikt tussen de gasten. Maar we hoefden niets te vrezen. Véronique en Nathalie zijn beiden opgegroeid in de Denain regio, dus `noordelingen`. Nathalie was, tot voor kort, communicatiemedewerker bij Peugeot PSA. Geen gebrek aan gespreksstof wanneer journalisten bij elkaar zijn. De tijd vloog voorbij en tegen half vijf vetrokken ze alledrie, om op tijd thuis te zijn voor de rugbymatch France tegen Australië. Yann en Véronique waren met de auto gekomen en gaven Nathalie een lift.