Het Nederlands gezegde luidt ‘maandag is wasdag’.

Sinds wij in Lagarde wonen is de maandag voor ons marktdag in Mirepoix geworden. Het is een levendige markt die het centrale overkapte plein en verschillende zijstraten beslaat.

Het is een markt zoals die hoort te zijn. Het aanbod is veelzijdig te noemen. Zoals vlees(waren), groenten, fruit, vis, oesters, kazen, slakken, wijn. Natuurlijk ook schoenen, jassen, jurken, broeken.

In maart 2016 maakten we voor het eerst kennis met deze markt.
We waren de markten van Parijs en StG gewend. Je doet je boodschappen, je weet precies wie waar zijn kraampje heeft. En dat is het dan. Geen geslenter.

Hier daarentegen is het HET moment van de week om kennissen en vrienden te ontmoeten. Dus midden in het gangpad stilstaan, kusjes uitwisselen en natuurlijk de laatste nieuwtjes. Een teken dat wij ons steeds meer lokaal gaan voelen werd vandaag weer bewezen.

We kwamen Tony en Sheila tegen, goede vrienden uit Lagarde. Philippe en Béatrice, ook uit Lagarde, die boerenkool kochten bij onze vaste groentekraam. George, die samen met mij bij de wandelclub van Mirepoix zit. Dus het was in het voorbijgaan ‘salut et à demain’.
Verderop ontmoetten we Lina en Jean-Paul, die met mij bij de Tai Chi-club zitten. En bij al deze ontmoetingen, blokkeerden wij het gangpad. Niemand die er iets van zei.

De klap op de vuurpijl: het was vandaag een bloedmooie, vroege, lentedag, 19 graden.

En ja ik heb een wasje gedraaid.

Maartje