Zaterdag was zo’n rustige herfstdag die vraagt om slenteren in Paris.
Het was een mistig begin, vanuit ons huis zag je de mist hangen boven de Seine. De kastanjes vallen als kogels zo hard uit de bomen voor ons huis. Zie foto van ons vorige stukje.
We gingen met de RER A naar het station Charles de Gaulle Etoille. Inderdaad, voor hen die Paris kennen ook wel bekend als de Arc de Triomphe.
Maar dit keer gingen we er niet uit maar namen metrolijn 2 naar Blanche. Dit station ligt naast de Moulin Rouge.
Hier begon ons slenteren. We liepen naar boven (zeg maar, heel ruw gezegd richting Sacrė Coeur), door rue Lepic met haar verzameling aan delicatessenwinkels, schoenenzaken, traiteurs, speciale groenten en fruit uitstallingen. Ons doel was de Comptoir Colonial, een zaak bekend om haar verscheidenheid aan gedroogde pepers, wij kochten er drie pakken Bucatini picolo nr. 14, onze favoriete spaghetti van De Cecco. Verder naar rue Veron, waar we neerstreken in de bar à vin Colibri.
Wie ons regelmatig volgt op onze tochten door P. heeft hier al vaker over gelezen. Het is een klein restootje (off the beaten track, dus vrijwel onbekend in het toeristencircuit). Waar de ‘lokalen’ eten. We raakten in gesprek met een 89-jarige man, een regelmatige klant, die door verschillende mensen werd begroet. Noem het een soort sociale controle, van hee, heb je Marcel vandaag al gezien voor lunch? Marcel is een veel voorkomende franse naam…. Tegen 14.00 vervolgden we onze ‘slenter’ via rue des Abesses naar een boekhandel aan de rue Yvonne Le Tac. Terwijl Marcel er rondsnuffelde ging ik naar een 2de-hands zaakje ernaast. Dit keer was er niets van mijn gading bij.
Marcel daarentegen kwam met een gelukzalige glimlach naar buiten. Via Boulevard de Clichy begon de afdaling naar het 9de arr., we begonnen in het 18de arr. Rue des Martyrs, een straat die afdaalt richting de Opėra Garnier, maar dit keer lieten we de fraaie creatie van Charles Garnier uit 1861 rechts liggen en vervolgden onze weg via rue Lamartine en rue Lafayette naar ons ‘oude’ quartier, in het 10de arr. dat ik nog steeds een warm hart toedraag. Via rue Chabrol, waar we woonden van mei 2008 tot juni 2011, naar de grootste overdekte markt van Paris, de Marchė Saint-Quentin. Het is een magnifiek gebouw met ijzeren dakspanten en dateert uit 1835. Toen de drukke Boulevard Magenta overgestoken naar het station ‘gare de l’Est’ om de terugreis, via het station Opėra, te aanvaarden.