Er zijn zo van die weekeinden dat je blij bent wanneer de werkweek weer begint, want dan kan je wat uitrusten….
Dit was er zo een. De dagen hadden als thema feesten. Op vrijdagavond gingen we na het eten naar Café l’Industrie om de Beaujolais Nouveau te drinken en naar muziek te luisteren. De wijn was er als sinds donderdag en we hadden al wat voorgeproefd..
Op zaterdagochtend gingen we met de auto naar Parijs om bij de Hema in Les Halles snoepgoed op te halen voor het Sinterklaasfeest. We reden onder La Défense door en over het Etoile verkeersplein en de Champs Élysées waar een kerstmarkt is. Nu ligt die Hema niet aan een verkeersweg dus we moesten proberen er zo dicht bij te komen in een voetgangersgebied en ik heb de auto in een stukje straat bij een omheining kunnen plaatsen, met een A4tje voor de ruit van de Q5 om te zeggen dat we bij de Hema waren.
Daar werden we ontvangen door de assistent bedrijfsleider en naar het magazijn meegenomen waar een stapel dozen en zakken op ons wachtten. Die zijn op een pallet met wieltjes naar de auto gebracht en ingeladen.
We konden alleen niet terugrijden zoals we gekomen waren. Het is één-richtingsverkeer en er was een scheiding tussen de rijbanen waar zelfs een 4×4 niet overheen kon. Dus doken we in het wegendoolhof onder de Hallen.
Je moet namelijk weten dat het winkelgebied van Les Halles nogal diep is. Daaronder liggen dan ook nog eens metrolijnen en een treinstation en de vele rioolbuizen en ander toe- en afvoer pijpen. En er zijn garages en wegen; doorgaande wegen zoals die van het Louvre naar Rambuteau, maar vooral aanvoerwegen voor de laadplaatsen van de vele winkels in het centrum daar die over vijf ondergrondse verdiepingen verspreid zijn.
Het huidige ‘Forum des Halles’ rees op uit het grote gat dat achtergelaten werd naar de afbraak van de markthallen van Baltard die in 1851 geopend waren door Napoleon III en die door Emile Zola “de buik van Parijs” genoemd werd.
Hier waren de vleesmarkten, de vis kramen de groente hallen – alles wat de stad nodig had om te verteren. Beneden de verkoophallen was al een doolhof van ruimtes waar dingen werden opgeslagen of verwerkt. In het boek De Buik van Parijs beschrijft Zola die wereld van armoede, inventiviteit, strijd en welvaart.
In 1969 sluiten de Hallen en de activiteiten gaan naar Rungis, buiten de stad. Tien jaar later opent het Forum des Halles.
Nu is ook dat verouderd. Boven de grond wordt een gigantische overkapping, La Canopée, gebouwd van beton en veel metaal en glas. Aan de onderkant wordt ook het verouderde beton veranderd en vervangen en, uiteindelijk, de tussenliggende winkellagen ook.
Wij reden dus door hoge gangen met veel afzettingen en bouw werkzaamheden. Er waren wel wat aanwijzingen maar zonder de GPS waren we er wellicht nog aan het rondrijden. Uiteindelijk kwamen we boven de grond waar we erin gegaan waren, maar dan wel op de goede rijrichting.
Inmiddels waren andere vrijwilligers van het Sinterklaasfeest cadeautjes aan het inpakken in de voorstad Fontenay-sous-Bois die op zondag naar de feestzaal moesten komen. We hadden nog plaats in de auto dus we zij er naar toe gegaan en hebben alvast een grote lading cadeaus meegenomen. Allemaal naar onze garage in Saint-Germain-en-Laye.
Die avond waren we genodigd om bij onze vrienden Jimmy en Anita aan het Thanksgiving diner mee te doen. Ze hadden verschillende tijden opgegeven aan hun gasten dus toen we om zeven uur, precies, aan klopten waren er al Fransen die op zes uur waren genodigd. Meestal zijn we de eersten.
Sophie was er uit Normandië, met zoon Luca en dochter Amber. Ze had haar zoon al voor dat ze Frederic leerde kennen en zijn twee dochters. Amber is van hun beiden maar nu zijn ze, sinds kort, weer uit elkaar. Sabine was er met dochter Canelle, 12, die haar vriendje bij zich had. Vivien was er met vrouw JuJu terwijl broer Yves zonder zijn vrouw Sandrine was, vanwege echtelijke strubbelingen, en met Sophie zat te flirten.
Er was champagne en veel wijn, zingen en muziek, kalkoen met kastanje en zoete aardappel, kazen, twee taarten….We liepen na elven weer naar boven.
De zondagochtend vroeg op en in de auto, nog lichtelijk licht in het hoofd, naar de Salons Hoche om de cadeaus en snoepgoed en broden af te leveren en de zaal te gaan opbouwen. Er kwamen steeds meer vrijwilligers en spullen bij en tegen half een hadden we alles klaar, we hadden broodjes gegeten en Sinterklaas en de Pieten werden in een bovenzaaltje geschminkt.
Na half twee kwamen de ouders met kinderen, eerst druppelsgewijs en daarna in een flinke stroom. Meer dan 100 kinderen met ouders en andere familieleden, slechts twee families kwamen niet – één was ziek en één andere vanwege een sollicitatiegesprek (op zondag…)
Om kwart over twee, iets achter op schema, hield ik als voorzitter een inleidend praatje voor de kinderen (met Sint en tellen en bedplassen..) en gaf het over aan de poppenkast.
Daarna kwam de Sint, toen waren er spelletjes, daarna cadeautjes en toen was het over na vieren…Afschminken, opruimen en afvoeren.
Phew, wat een dag. Die avond maar bij Ghandi gegeten.