In Frankrijk is 11 november een vrije dag. Niet om Prins Carnaval te benoemen maar vanwege de wapenstilstand van de Eerste Wereldoorlog. Ik lees momenteel een interssant boek over die tijd, en het gesjoemel met de levende en dode helden soldaten. Het boek heet “Au revoir là-haut” (tot ziens daarboven) van Pierre Lemaitre en het heeft de Goncourt prijs van dit jaar gewonnen.
Voor ons was het aanleiding om naar het zuidwesten te gaan bij tante Emma en om ook een stop te maken om te zien hoe het gaat bij Hans en Siranouche.
Er zitten wel wat kilometers tussen Saint-Germain-en-Laye en Lagarde, meer dan 750, en dus zaten we tamelijk lang in de auto.
We vertrokken vroeg, maakten af en toe een stop, we hadden gekookte eieren aan boord en de middagmaaltijd was brood met kaas bij de Aire van Briance-Ligoure, ten zuiden van Limoges. Bij Toulouse belden we naar Emma, die ons al met het middageten had verwacht omdat ze er vanuit ging dat we de vorige avond al waren vetrokken. Communicatiefoutje, lesje geleerd.
In Mirepoix hebben we nog inkopen gedaan bij de supermarkt, omdat het een lang weekeinde werd en de winkels daar dicht zijn, en zijn in de avond met Emma naar een klein restaurant in Mirepoix gegaan, Chantefable.
Naast de zaak was een pastabar geopend in de ruimte waar een viswinkel was en het bleek de zoon van de restauranteigenaar te zijn. In het restaurant kon je nu ook pasta gerechten bestellen. Dat was aardig maar de muziek uit de pastabar was een beetje te duidelijk te horen. Emma ging voor eendenborst terwijl Maartje en ik de cassoulet kozen. Dat komt uit die streek en staat altijd op het menu maar in de zomer, wanneer we hier vaker zijn, kiezen we niet zo’n zwaar gerecht met bonen. Deze was heel aardig en niet te uitbundig met een stukje gekonfijte eendenpoot en worst. Er was een rijke en kruidige saus op tomatenbasis.
Bij Emma thuis gepraat en gelezen en haar stapsgewijs laten wennen aan mijn oude Ipad. Met 85 gaat Emma nu ook het Internet tijdvak in.
Op zondag was er een markt in Mirepoix met antiek en bomen (ooit zal die combinatie logisch geweest zijn, het is wellicht tijd om bomen te planten), we namen de lunch in de gezellige brasserie Castignoles, vernoemd naar een familie die minstens sinds 1808 in Mirepoix woont. Emma nam kip, Maartje en Toulouse worst en ik een salade met bloedworst en paté (onderdeel van mijn ‘light’ dieet, ik ben in dit weekeinde twee kilo’s lichter geworden)
Daarna in Lagarde weer wat uitrusten, praten en lezen. Voor de avond had ik een Boeuf Mirepoix gerecht verzonnen en klaar gemaakt.
Maandag na het ontbijt weer op weg naar Ussel. Bij Hans en Siranouche stond het gras hoog en lag het zwembad vol met bladeren. Hans heeft wat apparaten voor houtbewerking erbij en we hebben geprobeerd met Siranouche een probleem met de wifi op te lossen. Orange heeft ongevraagd de wifi voorwaarden veranderd waardoor gasten niet meer met een pascode op het netwerk kunnen komen maar een Orange gebruikersnaam nodig hebben. Dat is niet handig voor een gîte waar buitenlanders op bezoek komen en er moet nu wellicht een ‘router’ worden aangeschaft om een privé wifi-netwerk te creëren en aan de gasten te presenteren. Hans had een lunch gemaakt van reepjes varkensvlees met een saus met drie soorten mosterd en paprika. De honden hielden zich relatief kalm, ze worden wellicht wat wijzer.
Tegen vieren gingen we weer op weg. Het was droog en waaide minder dan op zondag. Het rijden ging redelijk goed. We hebben bijgetankt bij een grote supermarkt ten zuiden van Uzerches – een stadje waar we wel eens een overnachting stop maken – omdat het daar relatief goedkoop is.
Toen viel al vroeg de donkerte in. De nieuwe auto heeft beter licht dan de Golf en het regende niet maar ik rijdt liever overdag of met straatlampen. We waren laat gaan rijden om geen files bij Parijs te hebben omdat het druk was die dag. We zijn wat vaker dan normaal gestopt, hebben bij de aire La Ferté Saint Aubin een stuk brood met ham gegeten (en wat chips en chocolade gekocht) en kwamen tegen tienen thuis aan. Inderdaad zonder file, maar wel redelijk vermoeid. We hebben maar een flesje Cahors wijn geopend die we gekocht hadden bij Mémé.