De eerste keer dat we naar Dieppe gingen vonden we er eigenlijk geen bal aan. Het was 1989, we waren net getrouwd en reden met een rode Golf en een tentje naar Frankrijk voor onze “lune de miel”. We stopten in Dieppe omdat we – toen al lekkerbekken en DVZKs (dubbelverdieners zonder koters) – wel zin hadden in een echte sole Dieppoise. We reden wat rond in een grauwe haven, parkeerden de auto ergens tussen twee haven bassins, en gingen eigenlijk al snel weer door naar Saint-Valéry-en-Caux naar een camping tegen de rotsen waar ik, nog jonger, met mijn ouders en Hans en Bep al eens een paar keer was geweest.

De eerste keer dat we echt teruggingen was een paar jaar geleden omdat een kennis en oud-collega van Maartje met haar vriend in een camper daar stond. Maartje had Fons al eerder een keer in Amsterdam ontmoet –- toen ik ergens anders was – en we gingen met de auto naar Dieppe en hadden een kamer in een hotel geboekt.

Het Dieppe wat we toen ontdekten was wel iets anders dan een kwart eeuw daarvoor en we zijn er sindsdien vaak terug gegaan. Dus toen Fons zei dat hij er weer een weekje was hoefden we niet lang na te denken. We hadden wat te doen op de zaterdagavond en zondag, maar Maartje had op vrijdag vrij genomen en we reden met de auto en een tent naar Saint Valéry om Fons daar na de ochtendmarkt te ontmoeten.

De bedoeling was om de tent uit te proberen voor later in juli.

Maar inmiddels werd Maartje op de hoogte van Rouen gebeld in de auto door de NOS die vroegen of ze de volgende ochtend een commentaar over voetbal kon geven. Dat kon wel, op zich, maar er bleek al snel dat ze dan al om half negen een verbindingstest moest doen, en om op te staan, tent af te breken en naar Dieppe te rijden was dat wat kort dag.

Na een lunch in Saint Valéry –- waar de camping niet meer op de rots is maar in een bos met allerlei voorzieningen en zo –- gingen we met de auto’s naar Dieppe. Onderweg en langs de weg hebben we de tent bijna helemaal opgezet (het blijft een Rubik’s kubus), vastgesteld dat de naden en elastiekjes goed zijn maar dat wat extra stevige haringen er wel bij moeten.

Daarna naar een supermarkt in Dieppe en na wat rondwandelen op de kades hebben we gegeten in de camper waar we later ook met z’n drieën sliepen. Maar ondertussen keken we wel naar de wedstrijd Frankrijk tegen Zwitserland in een aantal cafés en op het laatst in een strandtent. Het was rustig maar na de wedstrijd gingen veel jongeren luid claxonnerend rondrijden in auto’s met de Franse vlag.

De volgende ochtend was ik al vroeg op, onder andere omdat ik het koud had want onze slaapzakken lagen heel handig nog thuis, en ging naar het café “Mieux ici qu’en face” (Beter hier dan aan de overkant). Het is het enige café in Pollet, aan de overkant van de drukke kade waar de meeste restaurants en bars zijn. We komen er vaak omdat de Dieppe-kant van Fons’ familie daar hun ontmoetingsplaats heeft en de prijzen zijn er laag en de atmosfeer is goed.

Ik heb de laptop geïnstalleerd en een wifi verbinding gemaakt. Omdat het in een café was had ik ook een koptelefoon met microfoon gekocht. Zelf deed ik eens een interview vanuit een café in Mirepoix met een man in Duitsland en degene die de opname moest uitwerken had toch wel wat last van het “parasiet” geluid.

Kort voor de afspraak kwam de TV diva ook naar de studiocorner en zette de installatie op. We testten met de NOS, verzette de positie voor beter licht en toen moest ze wachten. Ik had gehoopt dat we een ander tijdstip konden afspreken voor het terugbellen, omdat de computer op de batterij zat, maar nee, Maartje bleef aan de lijn en kon de uitzending volgen.

Opeens kreeg ze te horen dat ze nog 3 minuten waren. Toen kwam er een vraag, ze ging antwoorden en het begon. Ik gaf haar nog even een signaal dat ze niet met haar hoofd moest schudden en daarna hoorde ik opeens “Hallo? Hoor je me nog?” De verbinding bleek verbroken, toch bleef ze aan de lijn en werd ze later bedankt voor de medewerking. Bizar, wij zagen en hoorden alles op een laptop in een café in Dieppe en in Hilversum, het televisie centrum van Nederland, konden ze haar niet meer zien. Op zich hadden we daar een foto voor aangeleverd die in beeld kon komen als het geluid bleef maar het beeld niet…Maar alle goed voorbereide oplossingen worden niet altijd gebruikt.

Toen was het over. Edwin schreef op Facebook dat hij Maartje kort had gezien.

Wij ruimden de spullen op en gingen naar de markt. Eerst de vismarkt en daarna de grote versmarkt.

Ik zag niets van mijn gading. Fons vond het vreemd dat zijn ooms niet naar de vismarkt gingen maar toen we ze later weer zagen zeiden ze dat het “oude vis” was, althans niet kakelvers. Er was die ochtend geen enkele vissersboot binnengekomen met de vangst, wellicht vanwege het voetbal.

Op de markt hebben we wel kaas en eieren gekocht en later in de middag gegeten bij Le Nautic, omdat Le Turbot op vakantie was. Deze tent werd aanbevolen door de vrouw van Bernard van Café l’Escale.

Die middag weer terug naar Saint-Germain en het fête de la musique met Stanneke. Het werd laat in de pub, maar op het einde werden we niet correct behandeld dus wellicht komen we daar niet meet terug, anders dan Dieppe.