Op 3 september vond de opening plaats van de 1ste Salon international d`Art contemporain. Onze vriend, Jos Verheugen, had er ook een stand. De kunstbeurs vond plaats in het Parc Event Center, Porte de la Villette, in het 19de arrondissement. Dus helemaal aan de andere kant van Parijs, van ons uitgezien. Maar dat hadden we er graag voor over.
Dat was vernissage nummer 1.
Marcel en Jos
Vernissage nummer 2, op 10 september, was van mijn (oud) schilderlerares Danielle Choukroun. In een kunstgalerie in een van de oudste straten van Parijs: rue Quincampoix. Een straatje in de Marais, op een steenworp afstand van het Centre Georges Pompidou. Het was een gezellig weerzien en we hebben bijgekletst. Haar man, Pierre, was natuurlijk ook van de partij. We kennen elkaar zo`n vijf jaar. Ik maakte voor het eerst kennis met deze hartelijke en charmante vrouw toen we aan de rue des Pyrénées woonden. En we hebben sindsdien contact gehouden.
Danielle
Na de vernissage op de rechteroever moest ik naar de linkeroever voor de feestelijke opening van het Atélier Néerlandais. Voorheen het Institut Néerlandais. De opening werd verricht door Jet Bussemaker, Minister van Onderwijs, Welzijn en Sport. De avond werd drukbezocht, afgaande op de lange rijen voor de ingang. Ik was relatief vroeg. Het openingswoord was gepland voor 20.15 uur maar we moesten wachten tot 21.00 uur voordat het zover was. `s Lands wijs `s Lands eer, zullen we maar zeggen. Na meer dan tien jaar in Parijs is mijn kennissenkring ook vergroot. En ik heb veel oud-bekenden gezien, waaronder Jos Verheugen en verschillende mensen van de nederlandse vereniging. Ze schonken champagne, witte en rode wijn en Grolsch. Dus je snapt al waar mijn interesse naar uitging. Ik ben tegen half tien naar huis gegaan, het feest was toen nog in volle gang.
Feest
Maartje