Op 11 maart stonden twee verenigingsvergaderingen gepland. In de ochtend de Algemene Ledenvergadering van de FANF (Fédération des Associations Néerlandaises en France) waar Marcel uit hoofde van zijn functie als voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Parijs e.o. naar toeging. Deze vond plaats op de residentie. En dan in de avond de Algemene Ledenvergadering van de NLVP (Nederlandse Vereniging voor Parijs e.o), in het Hilton Gare St Lazare.
De vereniging waar ik de functie van vice-voorzitter bekleedde. Ik zeg met nadruk bekleedde omdat ik mij niet herkiesbaar heb gesteld.
Ik had hotel Parisiana geboekt in ons ‘oude’ quartier, in het tiende arrondissement. Nabij het Gare de l’Est en op acht metro stops van Gare d’Austerlitz verwijderd.
Zoals de titel hierboven al aangeeft. Gingen we dit keer niet met ons ‘kuutje’ (ons liefkoosnaampje voor de Q5) maar met de trein. Het zijn toch 800 km en met de auto zou het met een extra overnachting zijn. En dan waar parkeer je haar? In december zaten we in een buitenwijk met een garage om de hoek. Centrum Parijs is dan toch een ander verhaal.
Dus we zijn met de trein gegaan. Eerst met de auto naar Pamiers. Onze lieve vriendin Marie Amsler, uit het dorp, bood aan om ons naar Pamiers te brengen. Ze zou ons zondag ook weer ophalen.
In Pamiers namen we de regionale trein naar Toulouse. Vandaar de intercité naar Paris-d’Austerlitz. Het was een lange zit, zo’n zeven uren. Daarentegen geen stress op de tolwegen. Een beetje lezen, een beetje eten en een beetje wegdommelen van tijd tot tijd.
Ik heb vooral genoten van het voorbijvliegende landschap.
Erg gevarieerd: weiden, bossen, oude dorpjes, snelstromende rivieren. En dichterbij Parijs drukke wegen en dicht op elkaar gebouwde woonwijken. We stopten in Montbauban, Cahors, Brive la Gaillarde, Limoges, Chateauroux en Orléans.
Vrijdagavond hebben we met Anita en Jimmy uitgebreid genoten van een diner bij Le Louchébem. Het was weer erg goed, als vanouds. En we kregen een glas champagne aangeboden. Vraag me niet waarom, maar het was erg lekker. Een gegeven paard moet je niet in de bek kijken. Zaterdagavond, na de ALV, hebben we gegeten in een brasserie om de hoek van het Hilton met leden van het bestuur. Het was gezellig, maar na de vrijdagavond experience, was het eten relatief niet bijzonder en wel duur. En we kregen geen champagne…..Maar we hadden wel een avond met leuke mensen en kregen afscheidscadeaux.
Oh ja, ik heb op zaterdag ook nog geluncht met Varinia, mijn Argentijnse vriendin. Bistro ‘Trama’ in de rue du Cherche-Midi. Het was lekker, gezellig, veel gekletst, zoveel gekletst dat ik Marcel’s verschillende telefoontjes en berichtjes gedurende meer dan een uur niet hoorde. Waarvoor mijn excuses, darling.
Maartje