Maak geen slapende vossen wakker…..

Vossenbalen

Vossenbalen

Vorige week, 21 maart, was het weer wandeldag. Dit keer ‘slechts’ zes km, maar wel met een groot hoogteverschil. Ik ontdekte dat ik ook beenspieren heb.

We passeerden de ruïne van een oud kerkje (Romaanse tijd), St. Martin.

Goh, zei iemand, de boer gebruikt de ruimte als opslagplaats van hooibalen. We liepen eraan voorbij totdat iemand anders zei. Wacht! Er liggen minstens drie vossen te slapen onder en tussen het hooi. Dus wij weer allemaal op onze schreden terug.
En waarachtig, ze lagen vredig te slapen. Want ’s nachts gaan ze op roofjacht. En moeten ze overdag hun krachten opdoen.

Diezelfde avond laat kwam Félix, ons katermonstertje, ook weer eens langs. We hadden hem al een tijdje niet gezien. Wel in het dorp maar niet bij ons in huis. Hij kwam, en at heel, heel veel. Zelfs de brokjes waar hij normaliter zijn neusje voor ophaalt, moesten we twee keer aanvullen.

We denken dat hij een avontuurtje heeft beleefd, misschien zat hij wel ergens opgesloten of hij was de weg kwijtgeraakt. Hij is tenslotte nog geen jaar oud.

Gisteren spraken we een mevrouw uit onze straat. Zij vertelde dat zij Félix een week geleden, dus misschien wel die beruchte dinsdag, helemaal aan het einde van het dorp had gezien. Vlakbij de grote weg. Wellicht is hij deze overgestoken en was hij verdwaald in het bos. Who knows.

Gistermiddag, was hij niet bij ons weg te slaan. Het was mooi weer, we waren allebei buiten en Monsieur lag in de schaduw in ons kleine tuintje, te slapen. En af en toe verhief hij zich om te vechtspelen met een andere kat. Vandaag echter weer geen spoor.

Wat een ‘kattenleven’.

Maartje

Geef een reactie